Salihli Mutlu Sonlu Masöz

Scarlet dilini ıslatmaya çabaladı. Fakat dili, ayaklarının altındaki kütüğün  kabukları kadar kuruydu. Kalbinin atışlarını yavaşlatmaya odaklandı. Aklındaki geri sayımda, saniyeler oldukça hızla akıp gidiyordu. Manyetik rayların uğultu sesi iyice terfi etti. Rayların ötesinden gelen bir hava akımının, ıslığı çağrıştıran sesini işitti. “Bu sefer kendi başıma atlamama izin mi Salihli Mutlu Sonlu Masöz vereceksin?” diye sordu Scarlet, derhal ilerideki dönüm noktasına parlak bir ışığın vurduğunu görürken. Ağaçların tepesinden beliren bir ışık, etraftaki her bir dalı sonsuz bir yansımayla aydınlattı. Tam altlarındaki manyetik raylardan, çıtırdama sesleri terfi etti.

“Kendi başına atlamayı istiyor musun?” Wolf çantayı aralarına koydu. Scarlet rayları süzdü, altlarından hızla bir trenin geçtiğini hayal etti. Ayaklarının altındaki kütük hafifçe titreşmeye başlamıştı. Scarlet’ın dizlerinin bağı çözüldü. El ekranını çantanın içine attı ve kütüğün üstündeki bir çıkıntının üstüne adım attı. “Sırtını dön.” Wolf sırıtır şeklinde oldu ama trenin gelişine odaklanmış beklerken, kaşları hâlâ çatıktı. Scarlet’ın, sırtına tırmanmasına izin verdi ve kızın bacaklarını, sıkıca kavrayabileceği kadar yukarı kaldırmasını sağladı.

Salihli Mutlu Sonlu Masöz

Kollarını Wolf’un boynuna dolarken, Scarlet fark etti ki ondan nefret etmek için her türlü sebebe sahipti. Wolf babaannesini kurtarmış olabilirdi ama  bunun  yerine kaçmayı tercih etmişti. Scarlet’a yalan söylemiş ve bilmeye hakkı olduğu tüm bu önemli sırları ondan saklamıştı… Ne var ki hepsi, Wolf’un hâlâ burada, yanında olduğu gerçeğini değiştirmiyordu. Wolf kendi yaşamını riske atmak ve işkencecileriyle yüzleşmek pahasına ona yardımcı olmaya devam ediyordu.

Scarlet dudağını ısırarak başım öne doğru uzattı. “Bana her şeyi anlattığın için teşekkürler.” Wolf’un vücudu Scarlet’ın kolları içinde küçülür benzer biçimde oldu. “Daha önce anlatmalıydım.” “Evet, kesinlikle öyle yapmalıydın.” Scarlet başını yana eğdi, sakağını Wolf’un yanağına dayadı. “fakat gene de senden nefret etmiyorum.” Wolf’un yanağına bir öpücük kondurdu ve insanın  vücudunun  birden gerildiğini hissetti. Uzanıp elini tuttuğunda, Wolf’un nabzının, bileğini dövercesine hızla attığını fark etti. Tren bir yılan benzer biçimde kıvrılarak köşeden belirdi. Parlak beyaz bedeni, arkasından rayların her iki tarafındaki ağaçları kamçılayan bir rüzgâr estirerek onlara doğru yaklaştı.